CELE I ZADANIA
KSZTAŁCENIA – funkcje, istota, źródła i podstawy
CELE KSZTAŁCENIA:
1. WEDŁUG WINCENTEGO OKONIA:
Cele edukacji i cele systemu oświaty to świadomie założone skutki, które społeczeństwo pragnie osiągnąć przez funkcjonowanie systemu oświaty. Zatem zależą one od charakteru każdego społeczeństwa.
Cele edukacji i cele systemu oświaty to świadomie założone skutki, które społeczeństwo pragnie osiągnąć przez funkcjonowanie systemu oświaty. Zatem zależą one od charakteru każdego społeczeństwa.
2. WEDŁUG ENCYLOPEDII
PEDAGOGICZNEJ:
Cele kształcenia i wychowania
to najogólniejsza wizja pożądanych właściwości:
a) fizycznych
b) umysłowych
c) społecznych
d) kulturowych
e) duchowych
jednostki ludzkiej, które
chce się uzyskać poprzez:
- tworzenie odpowiednich
warunków indywidualnego rozwoju
- jego stymulowanie zwłaszcza
w systemie oświatowo-wychowawczym: zarówno na lekcji szkolnej, jak i poprzez
inne formy kształcenia oraz zabiegi mające na celu przyswojenie uczniowi i
wychowankowi:
- wiedzy i związanych z nią
umiejętności
- poglądów
- przekonań
- orientacji
- motywacji.
CELE KSZTAŁCENIA:
a)
stanowią podstawę
różnych koncepcji kształcenia
b)
według nich można
dobrać i ułożyć treści oraz program nauczania
c)
są podstawowym
kryterium w opracowaniu i doborze metod, form oraz środków dydaktycznych
d) są kryterium oceny efektywności pracy nauczyciela i
uczniów, działalności całej szkoły
e) organizują: struktury szkolne, programy, metody, środki
nauczania, kształcenie nauczycieli oraz badania naukowe
f)
wyznaczają rolę nauk współdziałających z pedagogiką
g) spełniają funkcję
koordynującą, integrującą i mobilizującą
h) są prospektywne, to znaczy dające rozległy widok na przyszłość, a
więc pokazują nam jak powinno być
i)
mają znaczenie regulacyjne; stanowią
gwarancję przeciw nadmiernemu rozbudowaniu środków;
j)
są one punktem odniesienia, do którego
wszystko ma być przymierzane i według którego ma podlegać ocenie
k) od nich zależy osiąganie pożądanych właściwości:
-fizycznych
-umysłowych
-społecznych
-kulturowych
-duchowych jednostki.
-fizycznych
-umysłowych
-społecznych
-kulturowych
-duchowych jednostki.
CEL OSTATECZNY wg S.
Rollera
Chodzi o to, by cały system edukacyjny miał sens i
podtrzymywał u uczniów i nauczycieli wymaganie, by nigdy nie podejmowali
niczego, czego znaczenia, sensu i celu nie znają.
ŹRÓDŁA I PODSTAWY CELÓW KSZTAŁCENIA:
Jak stwierdza W.
Okoń edukacja szkolna ma na względzie zarówno cele społeczne jak i cele
jednostkowe. Dlatego też źródła i podstawy celów kształcenia możemy odnaleźć w
ogólnych, społecznych czynnikach jak i tych zindywidualizowanych.
Według K.
Sośnickiego istnieją dwa główne źródła: natura ludzka i życie społeczne
człowieka
W pierwszej grupie, nazwanej naturalistyczną, Sośnicki
wyodrębnia trzy odmiany wyprowadzające cele z
1) ogólnoludzkiej natury człowieka,
2) indywidualnych jego właściwości,
3 ) jego „losu” charakteryzującego jego bieg życia
W drugiej grupie, socjologicznej, wyodrębnił dwie
podgrupy wyprowadzające cele z:
1) empirycznego obecnego stanu życia społeczeństwa
(cele socjologiczno-empiryczne);
2) z ideologicznego obrazu tego życia, które powstaje
i się rozwija (cele ideologiczne)
H. Muszyński wyprowadza źródła celów kształcenia z koncepcji
marksistowskich i niemarksistowskich. Wśród niemarksistowskich koncepcji
wyróżnia następujące koncepcje stanowienia celów wychowania:
-koncepcja naturalistyczna
(główni przedstawiciele J.J. Rousseau, H. Spencer)
-koncepcje
naturalistyczno-socjologiczne (główni przedstawiciele F. Znaniecki, E. Durkheim)
-koncepcje kulturalistyczne
-koncepcje socjologiczne (główny
przedstawiciel: P. Bergmann)
-koncepcja
instrumentalistyczna lub intuicjonistyczna (główny przedstawiciel: J. Dewey)
-koncepcje futurologistyczne
(główny przedstawiciel B. Suchodolski)
[H. Muszyński przyjmuje
aksjologię marksistowską jako usprawiedliwienie stanowionych celów.]
B.
Suchodolski uznaje, że cele
kształcenia mają dwa podstawowe źródła:
1) koncepcje człowieka
2) rozwojowe tendencje społeczne manifestujące w
naszej teraźniejszości, wyznaczające „humanistyczny charakter cywilizacji
socjalistycznej”
J. Materne wskazuje sześć źródeł wychowania:
1) określone filozofie i związane z nimi ideologie
2) tradycje społeczne
3) aktualne potrzeby gospodarcze, moralne i kulturalne
społeczeństwa
4) indywidualność wychowanka, jego losy, walory i
mankamenty osobowości
5) osobowość wychowawcy, jego poglądy, kultura i
wartości
6) różne nauki, np. biologia, medycyna, psychologia,
pedagogika, itd.
Link do filmiku z zajęć: POBIERZ
Link do mapy mentalnej: POBIERZ
ŹRÓDŁA:
K. Denek: Wartości i cele edukacji szkolnej, Poznań –
Toruń 1994; R. Girod, Cele ostateczne a wyniki kształcenia [w:] Bliskie i
dalekie cele wychowania, Warszawa 1987.
S. Roller: Cele wychowania – tworzenie i odradzanie
[w:] Bliskie i dalekie cele wychowania, Warszawa 1987, s. 392-395.
W. Okoń: Nowy słownik pedagogiczny, Warszawa 1980, s.
103.
Encyklopedia Pedagogiczna, red. W. Pomykało, Warszawa
1993, s. 54.
K. Sośnicki: Istota i cele wychowania, Warszawa 1964,
s. 165-166.
K. Sośnicki: Istota i cele wychowania, op. cit., s.
166-200.
W. Okoń: Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej, Warszawa
1995, s. 65.
H. Muszyński: Ideał i cele wychowania, Warszawa 1972,
s. 44-63.
B. Suchodolski: Koncepcje człowieka a cele wychowania
[w:] Pedagogika, red. B. Suchodolski, Warszawa, 1985, t. I, s. 73.
J. Materne: Cele i zadania wychowania w pedagogice,
op. cit., s. 52-53.
Przygotowały:
Debora Bruzi
Magdalena Baszewska
Magdalena Pietrzyk
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz